U15 was er al twee maal dicht bij, punten pakken tegen een fysiek sterkere tegenstander. Zowel FC Brussels als Kortrijk hadden het geluk een beetje aan hun kant en zagen ballen van de paal terugkomen, van de lijn gered worden door een teamgenoot en wat weet ik nog al meer. Wij durven te denken dat het wel eens kan keren. Het voetbal dat U15 brengt is zondermeer goed, het team zoekt steevast een voetballend antwoord op het powerplay voetbal dat een groot aantal ploegen helemaal bovenaan in het opleidingsvaandel hebben geplaatst. Ploegen die tot vorig jaar steevast onderin eindigden fietsen ons nu fluitend voorbij, het zou kunnen frustreren, ware het niet dat trainer Eric de nadruk op het blijven voetballen legt. Balletje in de voet, snel combineren, ruimte maken voor jezelf en je maats. Diepgang in het aanvalspel leggen, waardoor de tegenstander achteruit moet. Fysiek de strijd aangaan heeft geen zin. De bal het werk laten doen en door een accuraat passinggame, de verdedigende stellingen van de tegenstander laten rammelen en uit verband halen, dat is de opdracht voor de jongens. Het kan, met het voorhanden zijnde vernuft en een snuifje geduld en concentratie, is Sporting Lokeren zeker in staat zo'n taak tot een goed einde te brengen.
Dat trainer Eric daarvoor niet kan rekenen op Simon, Jens, Kjell, Jordy VD, Senne, Matthijs en Niels is jammer, heel jammer, want de sterkte van Sporting Lokeren is net dat goede groepsgevoel. Maar de trainingsarbeid van deze week loog er niet om, daar stond geen geslagen groep, neen, ... daar stond een groep die gedreven omging met de situatie. Als nu alles eens in de juiste plooi wil vallen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten