Onze knuffel van de week gaat naar Jens, Jenske zoals hij door onze jongens steevast genoemd wordt. Want Jens is toch nog steeds een jaartje jonger dan al de rest. Gisteren stond hij ruim een uur na de wedstrijd nog de tranen te verbijten, een poging om hem te troosten lokte nog meer tranen uit. Zijn ploegmaats waren in de buurt en daar zijn wij, als ouders, bijzonder opgetogen over. U15 blijft een team, je wint samen en je verliest samen. Captain Arno ging al onmiddellijk na het derde Cercle doelpunt naar zijn onfortuinlijke doelman, om hem erdoor te trekken, hier kan je weinig tegen beginnnen Jens, kop op, zagen we hem zeggen/denken.
Zowel in Mechelen als gisteren tegen Cercle zat het onze jonge goalie niet mee. Telkens ertussen zitten maar toch de bal in doel zien verdwijnen is pijnlijk voor een keeper. Een rotjob is het, als je je ploeg redt dan is het normaal want daar sta je voor, maar als de bal binnen gaat,... tja...you can't win. Toch hoeft Jens voor zichzelf niet zo hard te zijn, die klutsballen zullen ook wel eens goed vallen, hij heeft nog een jaartje meer tijd dan het overgrote deel van de ploeg die voorlopig ook nog geen antwoord hebben op het 'groteventenvoetbal' bij U15. Maar het typeert onze jonge vriend dat hij die lat wel hoog legt, hij wil scherp zijn voor zichzelf en voor zijn ploeg. En de hele U15-familie wil je daarbij helpen, je maats, je ploeg, je supporters staan pal achter je, Jens!!! Blijf hard werken, blijf scherp, blijf in jezelf geloven, een goede keeper heeft op het eind van de rit altijd meer geluk dan tegenslag. En jij behoort tot de groep van goeie keepers!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten