Het is woensdag, hoog tijd dat we aan de voorbereiding van de wedstrijd tegen AA Gent beginnen. Onze jongens zijn daar al van maandag mee bezig, we komen een beetje dus een beetje achter.
Het treffen met AA Gent weekt al sinds de beginjaren speciale emoties los, emoties die enkel bij een echte derby horen. Iedereen kent mekaar,ouders en spelers, want net zoals Lokeren maken in Gent zijn meeste spelers ook al jaren actief bij dezelfde club. Ze spelen dus al jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren tegen mekaar. Bovendien zitten een heel pak spelers bij mekaar in de klas, wat de wedstrijd nog bijkomend piment kan geven.
Lokeren en AA Gent zijn wel op meer vlakken vergelijkbaar, als ploeg dan. Beide clubs hebben meer spelers in de rangen waarbij de echte groeischeut nog op zich laat wachten, dan omgekeerd. En net zoals Gent snakt Lokeren om eens een partij voetbal te mogen spelen zonder dat er grove overtredingen gebeuren, spelers die eruit getrapt worden, halve knokpartijen om de bal en wat weet ik nogal meer. Onze jongens mochten vorige week al tegen Anderlecht onvervinden dat dat voetbal inderdaad nog bestaat, maar de clubs die het daadwerkelijk brengen zijn op één hand te tellen. Het merendeel van de ploegen brengt een soort gevechtsvoetbal waar we als voetballiefhebber ongemakkelijk van worden.
AA Gent tellen we (net als onze jongens) wel bij het handjevol, het voetbal kwam er (eindelijk) opnieuw op het voorplan. Onder het bewind van 'fraai Kareltje' telde alleen winnen, de manier waarop maakte weinig uit. Lokeren voetbalde er de voorbije jaren meestal heel goed maar kreeg menigmaal het counterdeksel op de naieve neus. Toch bleef Sporting de missie-visie gedachten trouw. Nu gaat ook Gent resoluut voor goed voetbal, gestoeld op techniciteit en snelheid. Een goeie zaak voor het voetbal. Wij hanteren KRC Genk nog het liefst als voorbeeld, kijk hoe men daar spelers aan het opleiden is en je weet meteen waarom KRC met al z'n jeugdploegen bovenaan staat na verloop van tijd weliswaar. Die tijd moeten de jongens krijgen.
Zover zijn Lokeren en Gent nog niet, de infrastructuur en het budget is niet vergelijkbaar met de mogelijkheden in Genk, en vooral het wingewest naar spelers toe is veel kleiner. Bovendien graaien de kapers van Brugge en Anderlecht gretig in de visvijvertjes van Gent en Lokeren. Maar het gras is niet altijd groener aan de andere kant van de provinciegrens. Met de regelmaat van de klok komen spelers terug. Om dan te merken dat er ook in de club die ze verlieten ook nog altijd voetbal gespeeld wordt.
AA Gent zag aan het eind van het voorbije seizoen Allaedine (Club Brugge) en Jari (Lokeren) terugkeren naar de oude liefde, wij...dit seizoen, niemand...voorlopig ...
De komende dagen gaan we uitgebreider in op 'den derby'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten