Moeten we ze nog eens opnoemen? Jens, Niels DP, Sander, Keanu, Jordy VD en Simon, de bevolkers van het blessurebankje. En dan zet U15 een prestatie neer, die mij, maar nogmaals ik ben ook maar een 'postkoarte' tot tranen toe beweegt. STVV gaf een staaltje klassevoetbal af die eerste tien minuten, technisch snel combinatievoetbal, leuk om naar te kijken. U15 had moeite om het tempo bij te benen, maar probeerde wel tegen te prikken. Het overwicht was voor de Truienaars maar onze jongens kwamen aan kansen. Een hardwerkende Tars kreeg de beste maar werd afgestopt door een alerte kanariedoelman. STVV leek te denken dat het wel zou loslopen en nam wat gas terug. Sein voor Preben om zijn duivels te ontbinden, actie op links en dan verschroeiend uithalen, 1-0, onverhoopt. En vreemd genoeg bleef Lokeren de betere ploeg. STVV was een beetje de pedalen kwijt en Lokeren kreeg nog twee uitstekende kansen voor 2-0, maar de Truiense doelman hield zijn team overeind. Net voor rust ranselde Kjell met een supersave de gelijkmaker vanonder de lat.
STVV nam, zij het beducht voor een counter, het heft in handen, Lokeren zorgde alweer voor het eerste gevaar. Maar op het ogenblik dat Lokeren dreigde, viel de goal aan de andere kant. De ref weigerde een fout op Preben te fluiten, en STVV stond in vier tikken voor doel, Kjell was kansloos. Wat volgde was slecht voor hartlijders. STVV rook z'n kans, en wilde druk zetten, Lokeren weigerde te breken en gooide lijf en leden in de strijd. Tien minuten voor tijd en na enkele halve kansen voor de Limburgers, krulde uitblinker Jordy na een mislukte vrije trap de bal voor doel, captain Arno (alweer outstanding) tikte in, de keeper redde nog maar Tars tikte uitgelaten binnen, 2-1, de Lokeren supporters kwamen in 'the zone'. Die laatste tien minuten waren nog nefaster voor de hartpatiënten, STVV zette alles op alles, de tank bij de Lokerse troepen was helemaal leeg, maar al wat niet te zwaar was werd toch nog voor de bal gegooid. Opnieuw een paar halve kansen maar ook een kopbal op de paal voor de geelblauwen, scoren lukte niet, Kjell was telkens bij de pinken. De Lokerse supporters schreeuwden hun poulains doorheen de laatstse slopende minuten tot aan het eindsignaal. Een overwinning op mentaliteit, eentje voor en dankzij trainer Eric, die zijn jongens steeds verder over de eigen pijngrens kan laten gaan. 'Dat zijn de momenten', een Lokerse diehard kon het niet beter verwoorden. De vreugde-explosie van onze jongens, de geblesseerden, de supporters, ...je hebt momenten waarop de emoties toch wat veel worden. U15 zet een 10 op vijftien neer! Maar meer nog dan de cijfers zet U15 een blok neer, één voor allen, allen voor één. Ze zullen met z'n allen heel goed slapen vannacht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten