TOEVAL is LOGISCH, toch...

...of toch niet.

Want alweer wonnen onze U14'ers "toevallig" tegen een ploeg die vóór hen geklasseerd stond. Als vervanger (ik dus, Beni) van de vervanger (Ivan) van de vervanger (Peter) van de huisreporter (Eddy) permitteer ik mij een iets andere
schrijfstijl.

Ik heb lak aan een zakelijke uiteenzetting van de matchfeiten. Ik hou meer van een spitse, uitdagende, soms wat uitvergrote en te relativeren kijk op het gebeuren.
Een column, als het ware...maar lees hem dus met het nodige korreltje zout.

Iedereen die de wedstrijd heeft gezien, zag Sporting vrij goed starten. Tars had in de aanvangperiode een aantal rushes in de benen. Uit één ervan kon hij van op rechts voorbrengen en kopte Matthijs de 0-1 binnen. Op zich niet zo moeilijk. Waarom? Matthijs was in de actie eerder gestart dan zijn tegenstander. Daardoor leek het of Matthijs sneller was. Maar dat was niet zo. Matthijs is nooit echt sneller dan zijn tegenstander. Hij is wel bijna altijd slimmer.

Trainer Luc verkoos, zoals altijd, de traditionele Sporting-opgelegde opstelling. Een opstelling waar ik mij als ex-spits (en échte 9) moeilijk kan in vinden. De 7 en 11 spelen op de zelfde lijn als de 9 en dat is voor een échte 9 (zoveel heb ik er in de reeks nog niet gezien) een ramp. Een échte 9 houdt ervan om iets dieper te spelen dat de buitenspelers.

Waarom? Een échte 9 houdt van de één-tegen-één actie richting doel. Hij wil zo snel en zo vaak mogelijk scoren. Waarvoor dient hij anders ? Met 3 op de zelfde lijn, lopen de 7 of 11 ofwel in de weg (want ze houden vaak hun looplijn niet) ofwel brengen ze de verdediger van de tegenpartij mee in de actie. Ik ben van mening dat een één-tegen-één actie veel makkelijker is dan een twee-tegen-twee of drie tegen meestal vier. Een échte 9 moet veel dieper en centraler spelen. Hij moet het leven van de 3 van de tegenpartij moeilijker maken. Verhinderen dat de verdediging te ver van hun doel gaat spelen.

Het middenveld was zaterdag niet slecht. Hoewel ik vind dat de bal te snel diep wordt gespeeld. Beter vind ik de bal in de ploeg te houden en met balbezit in het achterhoofd een extra station in te bouwen. Dit in tegenstelling tot de te vaak gespeelde lange-diepe bal. Je mag en moet diep-denken. Maar diep-denken is niet het zelfde als een lel tegen een bal geven en hopen dat hij aangenomen wordt door een medespeler-aanvaller. De tegenpartij kan niet scoren als wij in balbezit zijn, niet ? Dus houdt de bal in de ploeg. Kijken en spelen. Spelen en kijken.

Probeer van voet naar voet te voetballen, de bal in de ploeg te houden en de tegenpartij ziet sterretjes. Met de technisch ingestelde middenvelders waarover we beschikken, moet dat lukken. Noteer dat een middenvelder in normale omstandigheden ongeveer 250 seconden per match de bal aan de voet heeft. Niet veel dus ! Je kan er dan beter voor zorgen dat je er iets goed mee doet. Een ander gegeven is dat de middenvelders aandacht moeten hebben voor het aanspeelbaar zijn en blijven.

Te vaak zag ik zaterdag spelers in de rug van tegenstanders blijven staan waardoor ze onmogelijk de bal kunnen krijgen. Te weinig zag ik zaterdag spelers ruimte creëren voor zichzelf en anderen. Mijn grote voorbeeld Johan Cruijff was de énige speler die in een ruimte kon lopen die hij zelf had gecreëerd (als het te moeilijk is...mss nog eens lezen). (Johan zei ooit in een interview "...net voor ik een fout maak, maak ik die fout juist niet"...BRILJANT)

Volgens velen was Arno zaterdag zeer goed. Ikzelf vond hem niet slecht. Niet meer niet minder. De verdediging had de eerste helft sowieso weinig moeilijke momenten.
Hoeveel ballen heeft Ariën moeten pakken? Niet moeilijk tegen een Kortrijkse voorlinie van 12 jaar en van gewestelijk niveau. Tweede helft bracht de KVK -trainer wat wijzigingen aan en verging het Arno en maten wat minder goed. Al moet ik toegeven dat Arno één keer, vooruit gestuwd door de meegereisde supporters, boven zichzelf uitgroeide en bijna een Ceulemanske deed. Zal ik eens écht kritisch zijn voor Arno? Hij moet met zijn verdediging verder van Ariëns doel spelen, sneller
inschuiven bij omschakeling waardoor het speelveld kleiner wordt voor de tegenpartij als er toch balverlies en zoals ik hierboven al noteerde: minder de lange bal hanteren maar sneller en harder diep in de voet spelen van een in beweging zijnde (=ruimte scheppende) middenvelder. Hij moet meer de sympathie van de scheids winnen. Niet zagen, niet reclameren, niet met de kop schudden bij een verkeerde beslissing, de scheids woordelijk gelijk geven.... Het is een feit dat een twijfelende scheids altijd partij kiest voor de speler die hem het minst op de zenuwen werkt.

5 minuten voor tijd slaagde Ollie nog in een perfect uitgevoerde lob met voetbalschoenen waarmee hij in eerste instantie zelf het veld niet op mocht
van het KVK bestuur. 0 - 2 dus. Verdiend gewonnen tegen een ondermaats KVK. Maar het spelniveau moet veel beter dan zaterdag willen we volgende jaar in TOP 10 eindigen, geloof me!

Voila. Dit was de eerste (en wellicht ook laatste want ik zal niet meer mogen) column van Beni Monsecour. Zoals gezegd. Een column is een pittig, uitdagend, soms rebellerend stukje proza met vaak een knipoog en korrel zout.