Verschil in efficiëntie bepaalt resultaat

Hoe begin je in godsnaam aan een 'objectief' wedstrijdverslag als het resultaat niet eens in de buurt komt van de werkelijkheid op het veld, als de pijn die je hebt als supporter sterker is dan het verhaal dat je moet vertellen.. Ooit had een illustere trainer van Dender daar een perfecte term voor: een hold-up. Wel Club Brugge pleegde vandaag een perfecte hold-up. Sporting kwam al na drie minuten fraai op voorsprong, het begon achteraan bij Senne, via vier stationnetjes tot bij Tars, telkens stevig en snel ingespeeld, accuraat passinggame. Kyann nam de geschilderde voorzet in één tijd over, wat een heerlijke goal van Lokeren. Nog geen vijf minuten later had de score moeten oplopen, alleen Timo en Tars keken even naar mekaar op voorzet van Preben, weg was de kans. Club kwam langszij, een knal vanop 25 meter door de wind gedragen, vloog hoog boven Kjell in doel. Lokeren was geenszins onder de indruk. Het middenveld liet de Bruggelingen moedeloos achter een ongrijpbare bal lopen. FCB kon geen bal langer dan twee tikken in het team houden, steevast zat een Lokeraar ertussen. Mattis en Senne sloten vakkundig de flanken af, meer zelfs, hun rechtstreekse tegenstander moest meer achter hen aan dan omgekeerd, daar krijgt de burger vertrouwen van. Arno heerste centraal, de aandacht steeds bij de levensgevaarlijke Dylan Seys. Het Brugse middenveld had geen antwoord op het ticci-tacca van Jelle, Keanu, Matthijs en Timo, bovendien schroomden onze middenvelders het verdedigende werk niet als een combinatie toch even stokte. Kyann zat boordevol vertrouwen, Preben bleef druk zetten, en Tars, al gaan we hem nu echt Ta(r)ssist beginnen noemen bezorgde zijn bewaker een aartsmoeilijke ochtend. Aan de zijlijn stonden Jordy (geblesseerd), Simon en Sander (in de namiddag aan de bak met U15) met open mond te kijken naar die schitterende eerste 25 minuten van hun ploegmaats. Al zal het op de bank bij Niels, Dago en Jari niet minder zijn geweest.
Net na het kwartier ging Tarssist alweer aan de haal op rechts, zag Timo en zette die op weg naar 2-1. Al besloot Timo eerst nog op de keeper, de rebound kopte hij cool binnen. Sportings derde treffer werd (terecht) afgekeurd na een fout van Preben op de keeper, Tars schoof nog fraai binnen maar vergeefs. De 3-1 leek er toch aan te komen, Timo, die toch weer een knappe partij speelde, kon centraal voorbij de laatste man komen, maar besloot recht op de doelman. Club kwam met de schrik vrij, meer zelfs het profiteerde van een kleine aarzeling om de gelijkmaker aan te tekenen, na een prima actie tot op de achterlijn van Kelian Bonny (ja, daar hebben wij als voetballiefhebbers een stevige boon voor). Drie minuten in overtime sloeg Club het recht helemaal aan diggelen, een knappe counter dat wel, afgemaakt door pocketspits Dylan Seys, die een patent heeft op dit soort acties. Zuur voor Lokeren, met voorsprong de beste ploeg op het veld.

Het niveau van de eerste helft zou Lokeren niet meer halen, daarvoor was de mentale klap misschien iets te groot. Bovendien moest sterke Mattis op de bank plaatsnemen, begrijpe wie kan. Sporting voetbalde nog wel kansen genoeg bij mekaar om een gelijkmaker te scoren. Preben besloot een collectieve aanval pal op de keeper. Een kanonskogel van diezelfde Preben vloog maar net over en naast. Matthijs, Preben en Timo tikten de Brugse verdediging op een hoopje, de bal kwam voor de voet van Tars, maar zijn schot werd op de lijn gered. Een vrije trap van Jelle zoefde slechts een half metertje over. De achterstand was nog altijd overbrugbaar, trainer Luc bracht de langverwachte Jari in, al blijft het ons een raadsel waarom Jari niet meer speeltijd werd gegund. Jammer want het team kon eerder de input aan voetballend vermogen gebruiken, het spelpeil was al lang naar onnauwkeurgig gedaald. Niet dat Brugge plots zoveel beter werd, helemaal niet, maar het bleef wel razend efficiënt omspringen met halve kansen, Niels hoorde Kjell niet, viel en tikte de bal recht in de voeten van de centrale man. 2-4, over and out, zeer zuur voor het Sporting team. Matthijs kwam nog dicht bij de 3-4 maar de bal werd nog uit het doel gesaved. Brugge speelde de match uit zoals het eigenlijk al 65 minuten bezig was, lange lellen naar voor en hopen dat de kwikzilveren Kelian Bonny en Dylan Seys er iets goed mee zouden doen. Twee van de weinige Bruggelingen die van een goede wedstrijd mochten gewagen. Blauwzwart kwam voetballend nauwelijks aan de enkels van een sterk Sporting, toch dankt FCB de sluipschutters die het in de voorlijn lopen heeft voor de overwinning. 4 maal aan de Lokerse zestien, vier maal raak, efficiëntie 100%. Nu maar hopen dat Dhr. Mariman tevreden is met enkel efficiëntie, en onze sterkhouders toelaat hun voetbal verder aan te scherpen in Lokeren. In een ploeg waar vriendschap en mooi voetbal de pijlers vormen van een fijne, kindvriendelijke voetbalervaring. Lokeren haalt niet steevast de beste pionnen van de concurrentie uit de reeks weg, die werden gescout bij de eigen provinciale jeugd maar ook bij Robur, Heusden, Lochristi, Sinaai, Wachtebeke ... en bewijst dat ook dat vruchten kan opleveren. Want als iets duidelijk werd in de voorbije confrontaties; voetballend zette Sporting de voet niet alleen naast Club maar er zelfs al voorbij. Nu nog efficiënt omgaan met de kansen ... mits wat minder doorschuiven mag ook dat geen probleem zijn.